30/10/2012: Ομιλία Γενικού Γραμματέα ΕΟΤ Νίκου Καραχάλιου στη γενική συνέλευση του ΣΕΤΕ

30/10/2012: Ομιλία Γενικού Γραμματέα ΕΟΤ Νίκου Καραχάλιου στη γενική συνέλευση του ΣΕΤΕ


30/10/2012: Ομιλία Γενικού Γραμματέα ΕΟΤ Νίκου Καραχάλιου στη γενική συνέλευση του ΣΕΤΕ

 

Φίλες και Φίλοι, Αγαπητή Υπουργέ, συνεργάτες, εκπρόσωποι της τουριστικής βιομηχανίας εχθές το βράδυ νομίζω  εφαρμόσαμε  στην πράξη αυτό που θα θέλαμε όλοι να γίνει. We compared notes. Συγχωρήστε με μερικές φορές   αν χρησιμοποιώ και αγγλικούς όρους. Όμως  είμαστε μέρος  μιας διεθνοποιημένης βιομηχανίας, εκπροσωπούμε τον τουρισμό επομένως μερικές φορές και η παγκόσμια γλώσσα του τουρισμού είναι χρήσιμη.

 

Τι κάναμε λοιπόν; πήραμε τις σημειώσεις μας, τις παρουσιάσεις μας, ο κύριος Ανδρεάδης οι συνεργάτες του και οι δικοί μου συνεργάτες, τις συγκρίναμε και επειδή συνειδητοποιούμε ότι απευθυνόμαστε στη βιομηχανία σε  ανθρώπους της παραγωγής σε doers, σε ανθρώπους που θέλουν  αποτέλεσμα, δεν είχε νόημα να επαναλαμβάνουμε κοινές διαπιστώσεις, η δική μου λοιπόν παρουσίαση μέχρι και το slide νομίζω 20, 22 το οποίο  βλέπετε στην οθόνη σας, ήτανε σχεδόν  ταυτόσημη  με την παρουσίαση του κυρίου Ανδρεάδη, άρα δεν υπήρχε κανένα νόημα να επαναλάβω τα ίδια που αφορούν την τουριστική βιομηχανία το ranking της σε τι θέση είμαστε, τα προβλήματά μας. Αυτό που είχε όμως νόημα,  ήταν να αναπτύξουμε  -μια κοινή ιστορία- ένα comment narrative,  όπως λέμε στην γλώσσα του marketing και της επικοινωνίας. Kαι γι αυτό επιτρέψτε μου το χρόνο που έχω, το χρόνο δηλαδή που θα καλύπτανε τα είκοσι slides να τον εκμεταλλευτώ, γιατί κανένας άνθρωπος που προέρχεται από την πολιτική όταν παίρνει μικρόφωνο δεν το αφήνει  εύκολα… 🙂

 

Να σας πω λοιπόν τρεις ιστορίες με έναν τίτλο. Έναν τίτλο  τον οποίο δανείζομαι από τον αναπληρωτή μου στον ΕΟΤ τον κ. Φιορεντίνο και έχει την εξής ερώτηση ως περιεχόμενο : Ποιά είναι η ανάγκη; Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε, ποιά είναι η ανάγκη; Η ερώτηση αυτή με φέρνει πίσω 12 χρόνια  ακριβώς. Δώδεκα (12) χρόνια πριν ήμαστε στην Αθήνα,  είναι Σεπτέμβριος – Οκτώβριος του 2000 και καθόμαστε στη Ρηγίλλης με τον καλό μου φίλο -τον τότε αρχηγό της Νέας  Δημοκρατίας – τον κύριο Καραμανλή και μου κάνει μια πρόταση : μου λέει «Νίκο θέλω να έρθεις να αναλάβεις το κόμμα ως σύμβουλος στρατηγικής να με βοηθήσεις να κερδίσουμε τις επόμενες εκλογές».

 

Έχω ετοιμάσει λοιπόν εγώ μια λίστα με πολιτικές υπηρεσίες (ας το  πούμε έτσι το αντικείμενο της δουλειάς μου) του έγραφα έρευνες, στρατηγική, κ.λ.π (ο κος Μαύρος που είναι  εδώ τα ξέρει καλά). Του γράφω λοιπόν κάτω – κάτω το μόνο που δεν θέλω να κάνω είναι να γράφω ομιλίες. Πήρε λοιπόν ο Πρόεδρος το χαρτί, το κοιτάζει καλά – καλά χαμογελάει και μου λέει: «το μόνο που θέλω να κάνεις είναι να γράφεις ομιλίες». “Problem from day one”,  του λέω «Πρόεδρε». «Γιατί;» μου λέει εκείνος « δεν καταλαβαίνεις ποια είναι η δική μου ανάγκη»; Η δική μου ανάγκη είναι να έχω  ένα συνεργάτη που όλα αυτά που προανέφερες τις έρευνες ,  τη στρατηγική τον πολιτικό λόγο, τις λέξεις κλειδιά τη διαφήμιση, όλα αυτά θα τα εγκολπώνει, θα τα συνθέτει σε ένα λόγο που θα  είναι ο δικός μου πολιτικός λόγος. Ποια ήταν η λέξη κλειδί  που χρησιμοποιούσαμε τότε; ήταν η λέξη «σύνθεση». Βλέπω τον κύριο Λιάσκο εδώ με τον οποίο δίναμε τότε κοινούς αγώνες και δίνουμε ακόμη. Να συνθέτουμε να ακούμε πρώτα από όλα και εδώ είμαστε για να ακούσουμε, αφού ακούσουμε να συνθέσουμε και μαζί να σχεδιάσουμε . Το αποτέλεσμα όπως γνωρίζετε (τουλάχιστον ως προς την εκλογική του διάθεση) τέσσερα χρόνια μετά ήταν θετικό, Γιατί; Γιατί η ανάγκη του τότε Προέδρου είχε εξυπηρετηθεί.

 

Είχαμε γράψει βέβαια γύρω στις 470 ομιλίες με τον κύριο Αθανασίου και τους άλλους συνεργάτες τότε στο κόμμα όπως και  με τον κύριο Μαύρο και τους συνεργάτες του. Γράφαμε  νύχτα – μέρα αλλά είχαμε ένα θετικό αποτέλεσμα εκλογικά. Δώδεκα  χρόνια μετά  Σεπτέμβριος 2012 , Αμαλίας 12, στο γραφείο της κυρίας Κεφαλογιάννη  κάναμε μία αντίστοιχη συζήτηση. Μου πρότεινε τιμητικά να ηγηθώ ενός ιστορικότατου Οργανισμού, 60 χρόνια ιστορίας, ενός πολύ πρωτοπόρου από την εποχή που ξεκίνησε Οργανισμού, ο οποίος όμως χωρίς να κρυβόμαστε έχει πολλά προβλήματα πλέον . Τη ρώτησα λοιπόν τότε: «γιατί εμένα;»  «Ποια είναι η ανάγκη;» Η απάντηση ήταν ότι θέλουμε έναν άνθρωπο που να γνωρίζει από τη λειτουργία του κράτους να έχει την πολιτική εμπειρία και να γνωρίζει και τη λειτουργία της αγοράς. Nα μπορεί να συνθέτει, νατη λοιπόν η λέξη αυτή ξανά η «σύνθεση» ποια όμως επιμένω εγώ είναι η ανάγκη; Γιατί αυτό είναι ένα μέσο. Έχουμε ένα στέλεχος. Έχουμε έναν Οργανισμό. Τους παντρεύουμε για να αντιμετωπίσουμε μία ανάγκη.  Η ανάγκη ήταν και είναι σαφής.

 

Η ανάγκη ήταν να αλλάξει η εικόνα της χώρας να βελτιωθεί το τουριστικό προϊόν να μπορέσουμε να πάμε ένα βήμα μπροστά, να πετύχουμε αυτό που είπε πολύ σωστά η κα Δαμανάκη: «την ανάπτυξη» είτε αυτό είναι blue growth, δηλαδή  γαλάζια ανάπτυξη, είτε είναι πράσινη ανάπτυξη, είναι τουριστική ανάπτυξη. Πάνω απ’ όλα είναι η ανάπτυξη της χώρας .  

 

Τρίτη ιστορία: Νέα Υόρκη, Οκτώβριος 2012: Είμαστε με την κυρία  Κεφαλογιάννη  στο αγαπημένο εστιατόριο του πιο πετυχημένου τα τελευταία χρόνια Δημάρχου της Νέας Υόρκης του κου Giuliani. Περιμένοντας τον κύριο Giuliani να έρθει είδαμε ότι στην καρέκλα του, στο αγαπημένο του τραπέζι από πίσω, υπήρχε μια ταμπελίτσα με χρυσά γράμματα που έλεγε «The planning starts here» -ο σχεδιασμός ξεκινά εδώ -.  Μου λέει λοιπόν η κα Κεφαλογιάννη: Γι αυτό είμαστε εδώ, διότι έχουμε έναν άνθρωπο που ξέρει από σχεδιασμό . Καθόμαστε ακούμε τον Giuliani, o οποίος ήρθε μετά από λίγο. Γιατί πήγαμε να δούμε τον Giuliani; Γιατί είχαμε εντοπίσει σ’ όλη αυτή την πορεία ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της εικόνας της χώρας δεν είναι η εικόνα της χώρας αλλά η εικόνα της Αθήνας. Και το μεγαλύτερο πρόβλημα της εικόνας της Αθήνας, δεν είναι η Αθήνα, αλλά η ασφάλεια στην Αθήνα. Πήγαμε λοιπόν και εντοπίσαμε τον άνθρωπο ο οποίος πήρε τη μεγαλύτερη πόλη του κόσμου σε ένα καθεστώς ημιαναρχίας, με  χιλιάδες βίαιους θανάτους το 1993, και το κατέβασε αυτός κατά 90%. Μπορείς πλέον να περπατάς στο Μανχάταν. Και το έχετε ζήσει οι περισσότεροι από εσάς  που έχετε πάει  ελεύθερα. Ουσιαστικά απελευθέρωσε τη Νέα Υόρκη από το δεσμό της ανασφάλειας και της βίας. Έπειτα ο Giuliani μας ρώτησε μερικά πολύ συγκεκριμένα πράγματα τα οποία θα έχουμε την ευκαιρία να σας πούμε  στο μέλλον, αλλά στο τέλος της συζήτησης ανέλαβε μια δέσμευση. Μας είπε ότι «εγώ θα απαντήσω στην ανάγκη σας, θα έρθω στην Αθήνα και θα κοιτάξω να σας βοηθήσω όσο περισσότερο μπορώ να βοηθήσω την πολιτική ηγεσία» δηλαδή. Τον κύριο Δένδια που κάνει αυτή τη δουλειά και τους συναρμόδιους υπουργούς. Όπως καταλαβαίνετε, αυτή θα είναι μια τεράστια και συμβολική βοήθεια για  να αντιμετωπίσουμε αυτό το τεράστιο πρόβλημα. ΄Οποιος  δει τα στατιστικά όποιος δει αυτά τα brandy  indexes, country indexesπου μετράνε τη χώρα μας,  θα δει ότι η εικόνα της Ελλάδας καταρρέει. Ποια εικόνα καταρρέει;

 

Καταρρέει η εικόνα της σύγχρονης διακυβέρνησης, όμως η εικόνα της χώρας το «core», ο πυρήνας της εικόνας της Ελλάδος δεν καταρρέει. Κανείς δεν μπορεί να μας αφαιρέσει την αγάπη του κόσμου για τον Eλληνικό Πολιτισμό, την εκτίμηση του κόσμου  (και δανείζομαι φράσεις του κου Ανδρεάδη εδώ) «για το καλύτερο οικόπεδο της γης». Αυτό όμως που πάρα πολύς κόσμος βλέπει σε όλο τον κόσμο είναι ότι δεν είμαστε σύγχρονο κράτος όσο θα θέλαμε. Αφού λοιπόν έχουμε εντοπίσει το πρόβλημα το ερώτημα είναι: Υπάρχει λύση; Για να υπάρξει λύση πρέπει να υπάρχει σχέδιο. Κι αυτό πρέπει να είναι ένα σχέδιο απλό, κατανοητό, εφαρμοστέο, κυρίως αποτελεσματικό . Τι μας είπαν όλοι  οι ειδικοί που συναντήσαμε στην Αμερική και στη Γερμανία; Γιατί πήγαμε στις μεγάλες αυτές αγορές και  το πρώτο πράγμα που μας ζητούσανε δεν φαίνεται το ερώτημα να έχει άμεση σχέση με τον τουρισμό. Το πρώτο πράγμα που μας ζητούσανε ήταν μια λέξη: να τους πείσουμε ότι υπάρχει στη χώρα σταθερότητα. Τι άλλο μας ζητάνε; Σταθερότητα κυρίως στην οικονομία και στο πολιτικό σύστημα. Σιγουριά για τις επενδύσεις. Και ένα στέρεο κοινωνικό περιβάλλον χωρίς αναταράξεις. Ουσιαστικά αυτά τα τρία σίγμα,  η Σταθερή οικονομία, το Στέρεο κοινωνικό περιβάλλον, η Σιγουριά στις  επενδύσεις, δημιουργούν τις Σωστές Συνθήκες. Εδώ αρχίζει η επικοινωνία- βλέπετε  χρησιμοποιούμε τα σίγμα (Σ) για μια Σύγχρονη Ελλάδα. Ποια είναι όμως η κύρια προϋπόθεση; Η κύρια προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η σωστή εθνική επικοινωνία και αυτό που κάνουμε σήμερα εδώ είναι μια πολύ αποτελεσματική άσκηση επικοινωνίας. Είπα ότι ξεκίνησα την παρουσίαση μου από το 20ο slide, γιατί εδώ έχουμε μια αυτονόητη διάταξη και μια αυτονόητη φράση. Τι λέει αυτή η φράση; Λέει ότι χρειαζόμαστε συνέργειες. Το είπε ο κύριος Ανδρεάδης, το είπε η κυρία Δαμανάκη, φαντάζομαι θα το πουν και οι επόμενοι ομιλητές. Χρειαζόμαστε Συνεργασίες. Χρειαζόμαστε Συνεννόηση, Συμφωνίες, Συναίνεση και Σύμπνοια. Μεταξύ ποίων; Μεταξύ της Κυβέρνησης που εκπροσωπείται εδώ από την Πολιτική Ηγεσία της Υπουργού Τουρισμού του ΕΟΤ  και των άλλων κρατικών φορέων μεταξύ της αγοράς και των εκπροσώπων των κοινωνικών μας εταίρων, του ΣΕΤΕ, του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου, όλης της Κοινωνίας του Τουρισμού και βέβαια  των πολιτών και της κοινωνίας. Μόνο έτσι η Ελλάδα μπορεί να  ξαναγίνει μεγάλη.

 

Πριν από δυο χρόνια με είχανε καλέσει σε ένα Συνέδριο στο Harvard για την  Ηγεσία στον 21ο αιώνα. Εκεί ο γκουρού του σύγχρονου Leadership του Harvard, o κύριος Marty Linsky μου έκανε μια παρατήρηση η οποία αποδείχτηκε προφητική, μου είπε: «κύριε Καραχάλιο πείτε στον κύριο Παπανδρέου ότι κάνει ένα μεγάλο λάθος». Του λέω «τι»; Μου απαντά ότι   «έχει πάρει ως συμβούλους του τους καλύτερους οικονομολόγους του κόσμου για να λύσει το πρόβλημα της κρίσης». Τον ρώτησα λοιπόν: «γιατί αυτό είναι λάθος; Δεν είναι σωστό να έχουμε δίπλα μας τους συναδέλφους σας που κάνουνε οικονομική πολιτική»; Μου απαντά «όχι»!! «Έπρεπε πρώτα να είχατε δίπλα σας τους συναδέλφους μας τους πολιτικούς και κοινωνικούς αναλυτές, που αντιλαμβάνονται πως λειτουργεί η κοινωνία και πως λειτουργούνε οι κοινωνικές συνθέσεις, γιατί αν δεν έχετε δίπλα σας την κοινωνία όσους νόμους και να περάσετε και όσα μέτρα και να ψηφίσετε, αυτά δεν θα μπορούν να εφαρμοστούν και θα καταρρέουν στην πράξη». Δυστυχώς την επιβεβαίωση του την  ζούμε σήμερα και είμαστε μάρτυρες μιας τεράστιας προσπάθειας από τον καινούργιο Πρωθυπουργό, να κάνει τα αυτονόητα.

 

Τι μας είπε ο Αντώνης Σαμαράς προχθές στη Θεσσαλονίκη; στην Εθνική μας Εορτή; Αυτό ακριβώς που χρησιμοποίησα και εγώ στο λόγο μου. Είπε ότι «χρειαζόμαστε ενότητα όχι καχυποψίες και διχόνοια μεταξύ μας». Είπε ότι «οι Έλληνες ενωμένοι μπορούμε να κάνουμε θαύματα και ένας μόνο είναι ο εχθρός που μπορεί να μας νικήσει, η διχόνοια. Η διχόνοια είναι αυτή που μας διασπά και αυτή που πρέπει να πολεμήσουμε πρώτα και πάνω από όλα». Γιατί είναι σημαντικό αυτό; Γιατί η Ελλάδα δεν κερδίζει πάντοτε τη μάχη για τα αυτονόητα όπως μου είπε ο κύριος Λαμπρινόπουλος. Περιμένοντας να ξεκινήσει η συζήτηση είπε ότι είμαι ένας άνθρωπος που δεν στρογγυλεύει το λόγο του. Αυτό είναι μερικές φορές καλό, μερικές φορές κακό. Είναι καλό  για το όποιο έργο το οποίο  αναλαμβάνω να φέρω σε πέρας, για μένα στο τέλος. Είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι πρέπει να κερδίσουμε τη μάχη με τα αυτονόητα. Ποια είναι η μάχη για τα αυτονόητα; Πρέπει να αλλάξουμε την εικόνα της χώρας. Είναι αυτονόητο. Το θέμα είναι το πώς; Και εδώ ερχόμαστε στις προϋποθέσεις. Οι προϋποθέσεις είναι οι πιο σημαντικές.

 

Η πρώτη προϋπόθεση είναι να έχουμε δίπλα μας ως πολιτική ηγεσία και να μιλάμε μαζί από ένα μετερίζι, από ένα χώρο, από ένα πάνελ, από ένα τραπέζι, από μια θέση. Να έχουμε μαζί μας τον κοινό νου και την κοινωνία. Να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι αυτή εδώ η βιομηχανία, την οποία εσείς εκπροσωπείτε είναι η πρώτη βιομηχανία της χώρας, αλλά δεν έχει γίνει τυχαία η πρώτη βιομηχανία της χώρας. Δεν είναι τυχαίο ότι εκπροσωπεί το 16 – 18% του ΑΕΠ. Αλλά για να φτάσει εκεί σίγουρα και το κράτος και η πολιτεία σε αυτή την πορεία λειτούργησε πιο θετικά από τους άλλους τομείς. Και σίγουρα ο φορέας που εκπροσωπεί το κράτος, ο εκτελεστικός τους βραχίονας, ο ΕΟΤ με όλα όσα προβλήματα είχε και έχει, δεν  μπορεί να ήταν ένας εντελώς  άχρηστος  Οργανισμός. Σίγουρα κάτι και αυτός συνεισέφερε. Και αυτό το λέω εκ του αποτελέσματος. Δεν το λέω ως νέος του Διοικητής. Αν έκανα μια αξιολόγηση (και δεν θέλω να μιλήσω συγκριτικά για τις άλλες βιομηχανίες) αλλά για να φτάσει ο Ελληνικός Τουρισμός στην πρώτη θέση, όπως έχει φτάσει και η Ελληνική Ναυτιλία, (αλλά  η Ναυτιλία δεν είναι άμεσα ελεγχόμενη ή συναρτώμενη από το κράτος), κάτι καλό έγινε. Το σίγουρο είναι ότι αυτό το σημείο και μετά ξεκινάει  η αυτοκριτική μας. Γιατί χωρίς αυτοκριτική δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. ‘Ο,τι σήμερα είναι ο ΕΟΤ δεν είναι ο ΕΟΤ που θέλουμε. Ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού (και χαίρομαι που ο κύριος Ανδρεάδης κάλεσε εδώ όλα τα Διευθυντικά Στελέχη του Οργανισμού σαν ένα πρώτο βήμα στην καινούργια συνεργασία) πρέπει να αλλάξει. Γι' αυτό και η κυρία Κεφαλογιάννη προχθές μίλησε για έναν Νέο ΕΟΤ. Αυτή είναι η πρώτη προϋπόθεση, γιατί αν ο πυρήνας της λειτουργίας της τουριστικής βιομηχανίας είναι ξεπερασμένος,  δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά  όχι μια ούτε δέκα εταιρείες marketing. Η Ελλάδα (χρησιμοποιώ εδώ ένα παλιό σύνθημα  και πετυχημένο) είναι η εκλεκτή των θεών. Πότε όμως; Όταν είναι ενωμένη.  Τότε κάνει θαύματα.  Επειδή είμαστε άνθρωποι της αγοράς, άνθρωποι πρακτική, χρειαζόμαστε εργαλεία. Ο ΕΟΤ λοιπόν είναι προϋπόθεση, είναι εργαλείο. Έχουμε εδώ το ακρωνύμιο του τι σημαίνει ΕΟΤ. Εμείς θέλουμε ο ΕΟΤ να μην είναι μόνο Ελληνικός, να μην είναι μόνο Greek, να γίνει και global. Να μην είναι μόνο National να είναι μόνο Εθνικός. Αυτός είναι ο σκοπός του, αλλά να μην γνωρίζει σύνορα.

 

Να είναι ένας Οργανισμός χωρίς σύνορα, no borders, να ασχολείται με τον τουρισμό, αλλά να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει το ταξίδι. Και το ταξίδι αυτό είναι μια ευρύτερη έννοια. Θα τα συζητήσουμε ίσως και αύριο αυτά στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού.

 

 Και βέβαια να είναι ένας Οργανισμός ο οποίος θα λειτουργεί και σαν corporation, θα έχει την ευελιξία και την αποτελεσματικότητα που χρειάζεται. Θα μου πει τώρα κάποιος: κύριε Καραχάλιο, «ακόμα και αν τα πετύχετε αυτά με την κυρία Κεφαλογιάννη, τον κ. Λιάσκο, τον κ. Πυργιώτη και τους συνεργάτες σας στον ΕΟΤ, ένας τέλειος ΕΟΤ είναι αρκετός; H  απάντηση είναι «όχι», ακόμα και αν ο ΕΟΤ λειτουργούσε τέλεια από αύριο. Εμείς μπορούμε να σας υποσχεθούμε ότι θα κάνουμε το παν σε ένα χρόνο από τώρα να δείτε έναν Οργανισμό που θα πάρει το βραβείο για την αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης, ένας Οργανισμός μοντέλο (γιατί αν δεν είναι μοντέλο εμείς δεσμευόμαστε ότι θάμαστε οι πρώτοι που θα εισηγηθούμε την κατάργηση του). Ο ΕΟΤ ή θα αλλάξει ή δεν θα έχει νόημα ύπαρξης, γιατί η χώρα αυτή και η δημόσια διοίκηση της  δεν έχουν περιθώρια να χάσουν  άλλο χρόνο. Και ο ένας χρόνος που βάζουμε το στοίχημα είναι υπέρ αρκετός για να αποδείξουμε εάν ο ΕΟΤ και εμείς ως πολιτική ηγεσία μπορούμε. Γι αυτό και είπα σε μια πρώτη μου παρέμβαση πριν αρκετό καιρό πριν από  τρεις εβδομάδες (διότι γνωρίζετε ότι είμαι στη θέση αυτή τέσσερις πέντε εβδομάδες) ότι ο επόμενος Γραμματέας του ΕΟΤ δεν πρέπει να είναι «μετακλητός». Δεν πρέπει να διορίζεται και να ανακαλείται με μια πολιτική απόφαση. Όσο καλός και  αν είναι ο κ.  Καραχάλιος ή ο κ.  Κολέτσος ή ο κ. Κοφίνης ή ο κ. Κανελλόπουλος πόσοι ήταν οι τελευταίοι;

 

Ο επόμενος Γραμματέας του ΕΟΤ πρέπει να έχει τη συναίνεση της Βιομηχανίας να είναι ο καλύτερος, ο πιο αποτελεσματικός Έλληνας manager. Ένας άνθρωπος που θα μιλάει όχι δύο, όχι τρεις, όχι πέντε, πενήντα πέντε γλώσσες και θα τις αντιλαμβάνεται. Δεν θα είναι ένας άνθρωπος που θα παίζει σκυταλοδρομία θα είναι ένας μαραθωνοδρόμος θα πάρει την εντολή για 3 για 5 χρόνια και θα είναι ξεκάθαρη η στρατηγική του αποστολή και το όραμα, το vision του EOT, του Ελληνικού Τουρισμού και η αποστολή το mission του. Για να το πετύχουμε όμως αυτό πάλι δεν αρκεί ένα πρόσωπο. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχουν συνέργειες. Τι είπαμε πριν;  Υπάρχουν πράγματα που ο ΕΟΤ δεν μπορεί να κάνει. Ποια είναι αυτά τα πράγματα; Είναι οι εμπορικές δραστηριότητες. Δανείζομαι, πάλι από τον κ. Ανδρεάδη ότι «μπορεί κάποιοι να φτιάχνουν το περιεχόμενο αλλά κάποιοι άλλοι πρέπει να το πουλάνε». Μπορεί κάποιοι να καθορίζουν τη στρατηγική αλλά κάποιοι άλλοι χρειάζονται στην εκτέλεση την ευελιξία και την ταχύτητα που είναι προϋπόθεση της νέας εποχής. Δεν έχουμε χρόνο να χάσουμε.  Εμείς σήμερα, έχουμε τις αρμοδιότητες και έχουμε τις δυνατότητες σ΄αυτό είμαι ξεκάθαρος. Πιστεύω ότι ο ΕΟΤ έχει κάθε δυνατότητα αλλιώς δεν θα ηγούμην αυτού του οργανισμού όμως δεν έχει τις διαδικασίες και οι διαδικασίες του στενού δημόσιου τομέα του ΠΔ 113 μας περνάνε χειροπέδες. Μέχρι να λύσουμε αυτές τις χειροπέδες χρειαζόμαστε χρόνο. Θέλουμε συνεργάτες όχι μόνον έναν αλλά  πολλούς τους καλύτερους δυνατούς. Γιαυτό εδώ στο πάνελ αυτό που άκουσα από τους προλαλήσαντες που είναι από   τους ανθρώπους που αγκαλιάζουν το σύνολο της τουριστικής βιομηχανίας, τους ανθρώπους που αγκαλιάζουν το σύνολο της ξενοδοχείας  μπορούμε να τους έχουμε δίπλα μας. Το πώς είναι ζήτημα:  αυτό θα το δούμε μαζί.  Θέλω ένα αποτέλεσμα εκτεταμένων και εξαντλητικών διαλόγων που δεν θα είναι πολιτικοί διάλογοι γιατί εδώ οι πολιτικοί μπορούν να βάλουν το πλαίσιο, αλλά μετά για να μετατραπεί αυτό στην πράξη σε αποτέλεσμα χρειάζεται πάρα πολύ μεγάλη προσοχή. Τα ζητούμενα για την υλοποίηση του στρατηγικού σχεδίου για τον Τουρισμό είναι μεγάλα είναι πολλά. Και σίγουρα χρειαζόμαστε  και συνεργάτες και συνεταίρους, οι οποίοι δεν θα αναζητηθούν στο  στενό πλαίσιο της χώρας αλλά θα βρίσκονται και στο εξωτερικό. Γιατί στο εξωτερικό είναι οι πελάτες μας, στο εξωτερικό βρίσκονται οι υποψήφιοι επισκέπτες μας, στο εξωτερικό κυρίως είναι αυτοί που πρέπει να κερδίσουμε για να έρθουν στη χώρα.

 

Κλείνω λέγοντας τα κάτι που λέει ένας άνθρωπος της αγοράς και της επικοινωνίας. Λέει τα περισσότερα πράγματα στην Ελλάδα δεν γίνονται. «Εγώ λέω ότι αυτό που θέλουμε να κάνουμε Γίνεται». Η Ελλάδα ενωμένη έχει πετύχει πολλά. Εμείς εδώ ως βιομηχανία και ως πολιτεία πιστεύω ότι ξεκινάμε μια καινούργια προσπάθεια. Αυτό μπορεί να γίνει, αλλά μπορεί να γίνει μόνο με έναν ισχυρό ΕΟΤ και με μια πολύ αποτελεσματική βιομηχανία η οποία θα δίνει στην πολιτεία τα εργαλεία (κυρίως στο εμπορικό κομμάτι) να προχωρήσει ένα βήμα μπροστά, να κερδίσει και να κάνει πολλά – πολλά πράγματα που όλοι εμείς αυτή τη στιγμή σχεδιάζουμε, σκεφτόμαστε, αλλά δεν πιστεύουμε μέσα μας ότι μπορούμε να πετύχουμε.

 

Είμαι σίγουρος ότι του χρόνου τέτοια εποχή στην επόμενη ποια θα είναι η 12η Συνέλευση του ΣΕΤΕ η GR United, ( η Ενωμένη Ομάδα της Ελλάδας) θα είναι τόσο επιτυχημένη όσο η Manchester United!

 

Σας ευχαριστώ πολύ